-
مرکز مشاوره رها:88971606
-
برای رسیدن به هر موفقیت فردی، ابتدا باید تغییری در باورهای خود ایجاد کرد.
-
کوچکترین اقدام، بهتر از بزرگترین تصمیم است.
-
بهترین راه برای پیش بینی آینده ات، ساختن آن است.
-
زندگیتان با شانس بهتر نمی شود بلکه با تغییر بهتر می شود....
-
با انکار وجود یک زخم، شما نمی توانید آن زخم را ترمیم کنید.
اتاق ماروین
شما این مطلب را ارسال خواهید کرد:
اتاق ماروین
ارسال
اتاق ماروین
بازآوری
بزرگ یا کوچک بودن حروف اهمیت ندارد
زندگی خالی نیست،مهربانی هست ....
لی(مریل استریپ)که به اندازه کافی با پسر نوجوانش هنک(لئوناردو دی کاپریو)مشکل دارد،باخبر میشود خواهرش بسی(دایان کیتن)که بیست سال است به مراقبت از پدر علیل و عمه اندکی شیرین عقلشان مشغول است،نیاز به دریافت پیوند مغز استخوان از خویشاوندان نزدیک دارد.سفراجباری لی،هنک و چارلی (پسرکوچکتر)از اوهایو به فلوریدادر واقع سفری نیز به ریشه هایشان است.....
این فیلم آرام و زیبا بدون هیچ ادعا یا بزرگنمایی،به طرح مسائلی می پردازد که ممکن است در غوغای موضوعات بزرگتر (ولی الزاما نه مهم تر )فراموش شده باشد:نیار انسان به داشتن خانواده بزرگ،تربیت بسیار اسان تر کودکان و نوجوانان در کنار خویشاوندان ،لزوم مراقبت از پیرترها و سالمندان در خانه خودشان،کشش عمیقی که بین اقوام دارای نسبت خونی وجود دارد و می تواند برای نسل جوانتر بسیار مفید باشد و ترسیم آرامش روانی انسان که در حضوراقوام دست یافتنی است.
در چند سکانس بیادماندنی،اتاق ماروین به این نکته تاکید میکند که چقدر ما انسانها به دلخوشی های بسیار کوچک برای سرپا ماندن و ادامه دادن نیازمندیم:ماشین سواری هنک و بسی در کناره دریا،درست کردن کلاه گیس بسی(به علت شیمی درمانی موهایش ریخته است) توسط لی و تبدیل آن به مدل موی "فشن"!،صحبت های دو خواهر در مورد عشاقشان و....چیزهایی که شاید ساده و پیش پا افتاده باشند،اما در حفظ سلامت روانی آدمیان بسیار تاثیر گذارند.
چالشی در فیلم مطرح میشود که پاسخ قاطعانه ای نیز به آن داده نمی شود:آیا بهتر است سالمندان در مکان های ویژه ای در کنار همگنان خود نگهداری شوند یا در محیط خانه؟نگه داری آنان در یک خانه چه هزینه های غیر مادی به دیگران تحمیل می کند؟آیا تماشاگر به لی حق می دهد که به دنبال زندگی خود رفته یا بسی را محق می داند که عمری به نگهداری از پدر و عمه سالخورده خود مشغول بوده و از بسا لذت های دنیا مانند ازدواج،فرزنددار شدن و...محروم مانده است؟
جمله ای از یک داستان کوتاه از نویسنده ای آذربایجانی به یاد دارم که در سالهای نوجوانی خوانده بودم:داشتن اراده ای قوی بسیار خوب است ،اما مهربان بودن هم آنقدرها بد نیست....
برگرفته از سایت:http://filmdarmani.ir
این فیلم آرام و زیبا بدون هیچ ادعا یا بزرگنمایی،به طرح مسائلی می پردازد که ممکن است در غوغای موضوعات بزرگتر (ولی الزاما نه مهم تر )فراموش شده باشد:نیار انسان به داشتن خانواده بزرگ،تربیت بسیار اسان تر کودکان و نوجوانان در کنار خویشاوندان ،لزوم مراقبت از پیرترها و سالمندان در خانه خودشان،کشش عمیقی که بین اقوام دارای نسبت خونی وجود دارد و می تواند برای نسل جوانتر بسیار مفید باشد و ترسیم آرامش روانی انسان که در حضوراقوام دست یافتنی است.
در چند سکانس بیادماندنی،اتاق ماروین به این نکته تاکید میکند که چقدر ما انسانها به دلخوشی های بسیار کوچک برای سرپا ماندن و ادامه دادن نیازمندیم:ماشین سواری هنک و بسی در کناره دریا،درست کردن کلاه گیس بسی(به علت شیمی درمانی موهایش ریخته است) توسط لی و تبدیل آن به مدل موی "فشن"!،صحبت های دو خواهر در مورد عشاقشان و....چیزهایی که شاید ساده و پیش پا افتاده باشند،اما در حفظ سلامت روانی آدمیان بسیار تاثیر گذارند.
چالشی در فیلم مطرح میشود که پاسخ قاطعانه ای نیز به آن داده نمی شود:آیا بهتر است سالمندان در مکان های ویژه ای در کنار همگنان خود نگهداری شوند یا در محیط خانه؟نگه داری آنان در یک خانه چه هزینه های غیر مادی به دیگران تحمیل می کند؟آیا تماشاگر به لی حق می دهد که به دنبال زندگی خود رفته یا بسی را محق می داند که عمری به نگهداری از پدر و عمه سالخورده خود مشغول بوده و از بسا لذت های دنیا مانند ازدواج،فرزنددار شدن و...محروم مانده است؟
جمله ای از یک داستان کوتاه از نویسنده ای آذربایجانی به یاد دارم که در سالهای نوجوانی خوانده بودم:داشتن اراده ای قوی بسیار خوب است ،اما مهربان بودن هم آنقدرها بد نیست....
برگرفته از سایت:http://filmdarmani.ir
