رابطه ادراک کودکان از خشونت والدین در فرزند پروری و باورهای مذهبی کودکان
چکیده
زمینه وهدف: در جامعه ما اهتمام به آموزش مذهبی، به ویژه در کودکان، دل مشغولی اساسی اولیای امور است؛ چرا که تربیت مذهبی کودک نیز ریشه در نحوه تعامل والدین با وی دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ادراک کودکان از خشونت والدین در فرزند پروری و باورهای مذهبی کودکان بود.
مواد و روشها: طی پژوهشی توصیفی- میدانی از 122 کودک 6 تا 11 ساله (67 پسر و 55 دختر) که به روش نمونهگیری خوشه ای انتخاب شده بودند، با استفاده از یک مصاحبه نیمه سازمان یافته فردی و ترسیم نقاشی، اطلاعات لازم در راستای رسیدن به اهداف پژوهش، گردآوری شد و با استفاده از آزمون 2X مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد کودکانی که در معرض تنبیه والدین (اعم از جسمانی یا کلامی) قرار داشتند، در ترسیم تصویر خداوند بیش از تصاویر انسانی، نمادها را مورد استفاده قرار میدهند. علاوه بر این، کودکان آزار دیده به دعا کردن در زمان خاص ومواقع نیاز و دعا برای نزدیکان خود تمایل بیشتری داشتند. در مقابل، کودکانی که آزاری را گزارش نکرده بودند به همیشه دعا کردن، دعا کردن برای آشنایان خویش ودعا برای مردم و اهداف متعالی گرایش بیشتری نشان دادند. همچنین دعا برای طلب سلامتی، آمرزش خود و اطرافیان رتبه نخست دعای کودکان را به خود اختصاص داده بود. در حالی که برای امام عصر (عج) در رتبه آخر دعاهای کودکان قرار داشت.
نتیجه گیری: یافته ها به اهمیت والدین و آموزشهای آموزشگاهی بر مذهب کودکان اشاره دارد و ضمن آن که اطلاعاتی به دانش کنونی ما در زمینه روانشناسی مذهب کودکان میافزاید، میتواند در آموزش مذهب به کودکان نیز مفید واقع شود.
واژههای کلیدی: باورهای مذهبی، خشونت، فرزندپروری، کودک، کودک آزاری.
راضیه نصیرزاده: کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، مدرس وعضو باشگاه استعدادهای درخشان، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارسنجان، ایران.(نویسنده مسئول)
دکتر محمد رضا شعیری: استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
------------------
منبع: تحقیقات علوم رفتاری/ دوره 8/ شماره 1/ 1389