بررسی کودک آزاری جسمانی در مراجعان سه درمانگاه تخصصی اورژانس کودکان در شهرستان تهران

بررسی کودک آزاری جسمانی در مراجعان سه درمانگاه تخصصی اورژانس کودکان در شهرستان تهران

چکیده:
این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که به منظور بررسی وضعیت کودک آزاری جسمانی در کودکان شهر تهران، در آذر 1379 به مدت ده روز انجام گرفته است. در این پژوهش، 45 دستیار آموزش دیده تخصصی کودکان، 3019 کودک زیر 18 سال مراجعه کننده به سه مرکز آموزشی کودکان تهران (بیمارستان های بهرامی، حضرت علی اصغر (ع) و مرکز طبی کودکان) را مورد مطالعه قرار دادند که از این تعداد، 1578پسر و 1441 دختر بودند. با انجام مصاحبه بالینی، معاینه فیزیکی و تکمیل پرسشنامه بررسی کودک آزاری جسمانی روی مراجعان این مراکز، در مجموع 376کودک، یعنی 12.2 درصد آنها (14.5 درصد پسران و 9.6 درصد دختران) دچار آزار جسمانی شده بودند. علائم آسیب، بیشتر در صورت، اندام فوقانی، پشت و اندام تحتانی بود. شدت آسیب وارده، در 12.8 درصد موارد شدید و 87.2 درصد موارد در حد متوسط بوده است. والدین بیش از سایرین، عامل کودک آزاری جسمانی بوده اند. بیشترین عامل مستعد کننده کودک آزاری جسمانی در نمونه های مورد مطالعه را بیش فعالی، شب ادراری و ناخواسته بودن تشکیل داده اند. 34.1 درصد عاملان کودک آزاری جسمانی، دارای سابقه آزار جسمی در کودکی بودند و 26.4 درصد آنها نیز در گذشته سابقه اعمال کودک آزاری داشته اند. عوامل مستعد کننده کودک آزاری جسمانی در خانواده کودکان آسیب دیده، بیشتر مربوط به پر اولاد بودن، اعتیاد یکی از اعضای خانواده و وجود استرس حاد و شدید در طول 6 ماه گذشته بوده است. با انجام آزمونX²، ارتباط معنی داری بین اقدام به کودک آزاری جسمانی با سن، جنس، محل سکونت، جدایی والدین و سابقه آزار جسمانی در کودکی والدین، مشاهده شد (P<0.001).

کلمات کلیدی: کودک آزاری جسمانی، درمانگاه تخصصی اورژانس کودکان، شهر تهران

علی اکبر سیاری، سیدعباس باقری یزدی، بهروز جلیلی، کتایون خوشابی، داود شاه محمدی، فرید ایمان زاده، حسن کرمی