صحبت کردن با خود، دروازه ورود به ناخودآگاه!

روانشناسان به این کار می‌گویند: با خود حرف زدن (Self-Talking). در حالی که مطالعات قبلی نشان می‌دادند که با خود حرف زدن می‌تواند قدرت اراده را تقویت کرده و به شما کمک می‌کند که در مواقعی که می‌خواهید کارهای مشکل یا مهمی انجام دهید، خودتان را روانشناسی کنید، یا قبل از یک ارایه یا ملاقات مهم اعصابتان را آرامش ببخشید. ما به نکته‌های کلیدی زیر دست یافتیم:

استفاده از « تو» به جای «من»

استفاده از ضمیر تو- مثل این: «قراره امروز یه سخنرانی فوق العاده داشته باشی!» - بسیار مؤثرتر از استفاده از ضمیر «من» است. در این مطالعه از دانش‌آموزان خواسته شد هنگام تکمیل کار، مشاوره‌هایی که به خودشان می‌دهند را بنویسند. از نیمی از دانش آموزان خواسته شد تا خودشان را «من» در نظر بگیرند و نیمی دیگر از ضمیر دوم شخص یعنی «تو» برای مخاطب قرار دادن خودشان استفاده کنند. دانش‌آموزانی که از «تو» استفاده کرده بودند، نه تنها کار بیشتری انجام داده بودند، بلکه دوست داشتند باز هم وظایف بیشتری به آن‌ها سپرده شود.

چرا حرف زدن با خود به روش دوم شخص، انگیزشی‌تر است؟

دلکاس حدس می‌زند که سودمندی استفاده از ضمیر «تو» به جای «من» در Self-Talking، احتمالاً به شبیه سازی خاطرات کودکی هنگام دریافت حمایت و تشویق والدین و معلم است. او می گوید:

ما اینگونه بزرگ شده‌ایم، با تشویق والدین‌مان و بقیه، با جملاتی مثل: «تو می‌تونی انجامش بدی» یا «تو خیلی خوبی!»

همچنین استفاده از دوم شخص مثل نصیحت‌ها و مشاوره‌هایی است که به دیگران می‌دهیم و وقتی از آن جایگاه صحبت می‌کنیم ممکن است مشاوره‌هایمان بسیار تأثیرگذارتر باشد. وقتی به کس دیگری مشاوره می دهیم، دید بهتری نسبت به موضوع داریم. استفاده از ضمیر «تو»، یعنی با یک دید دیگر، بدون درگیری احساسی، به موضوع نگاه کنیم و از تشویق‌ها و نصیحت‌ها استفاده کنیم. چرا که به گفته ی دکتر دلکاس، «اول شخص معمولاً احساساتی تر است».

صحبت کردن با خود، هنگامی که دیگران وجود ندارند، نوعی پشتیبانی اجتماعی ایجاد می کند.

افرادی که فاقد حمایت اجتماعی از همسالان یا عزیزانشان هستند، می توانند از صحبت کردن با خودشان به روش دوم شخص، مزایای مشابهی دریافت کنند. این نوعی از یک سیستم پشتیبانی اجتماعی است، که نیازی به وجود اشخاص دیگر در آن نیست.

مقایسه بین نقل قول های انگیزشی و صحبت کردن با خود

نقل قول‌های انگیزشی که دور‌تا‌دور میزتان را تزیین کرده‌اند، هم می توانند سودمند باشند؛ اما دلکاس عقیده دارد که صحبت کردن با خود مؤثرتر است. چرا که می‌تواند دقیقاً روی نقطه‌هایی انگشت بگذارد که شما با آن درگیرید. نقاطی که مخصوص شخص شما است و نیازها و علایق را مستقیماً نشانه می‌رود. دلکاس می گوید:

کلماتی که انتخاب می کنید کاملاً شخصی و مربوط به چیزهایی هستند که شما نیاز به شنیدنشان دارید.

دفعه بعدی که خودتان را در شرایطی دیدید که نیاز به تشویق یا انرژی مضاعف دارید، از اینکه به خودتان بگویید «آفرین! تو می‌تونی انجامش بدی.» به یاد داشته باشید از جملاتی استفاده کنید که در کودکی برای تشویقتان می شنیده‌اید، یا هم اکنون هنگام مشاوره دادن به دیگران استفاده می کنید.شما می توانید بدون اینکه مانند دیوانه‌ها به نظر برسید، خودتان را مشاوره دهید. برای این کار مشاوره‌ها را بنویسید؛ نوشتن آن‌ها می تواند همان‌قدر اثرگذار باشد که آن‌ها را به کلام می‌آورید. به دانش‌آموزانِ تحقیق دلکاس نیز گفته شده بود که مشاوره‌های خود را بنویسند، اما دلکاس عقیده دارد که این تأثیرات باید بیشتر بررسی شوند. تحقیقات بیشتری نیاز است تا مشخص شود حرف زدن با خود به صورت کلامی سودمندتر است یا نوشتاری.

تهیه کننده: نیلوفر حسیبی
برگرفته از: 

http://movafaghiiat.mihanblog.com/post/145