دلبستگی و روابط بزرگسالی

  چطور وابستگی اولیه روابط بزرگسالی را شکل می دهد.

 آیا تا به حال عاشق بوده اید؟ همه ما، حداقل یک باردلبستگی و وابستگی را تجربه کرده ایم. 

این دلبستگی رابطه مستقیم و عمیق با شکل سالم مغز نوزاد، اعتماد به نفس، انتظارات خود از دیگران، و توانایی برای جذب و حفظ روابط بزرگسالی موفق دارد. با یادگیری در مورد دلبستگی روابط سالم هماهنگ و درست داشته باشید.
دلبستگی ، پیوند و روابط

شما با یک برنامه قبلی در مورد نحوه دلبستگی با مراقب اصلی خود- مادر متولد شده اید.. مانند تمام نوزادان ، شما یک بسته نرم افزاری از احساسات ( ترس، خشم ، غم، و شادی) بوده اید. دلبستگی عاطفی اولین ارتباط تعاملی با مراقب شما بوده است که با نحوه برقرای ارتباطات غیر شفاهی ارتباط دارد. اتصال شما به تجربه وابستگی قبلی ( زمان تولد) پایه و اساس روابط کلامی و غیر کلامی بعدی شما را تعیین می کند. 

افرادی که در دوران کودکی ارتباطات عاطفی گیج کننده، ترسناک ، و یا گسسته را تجربه کرده اند اغلب به بزرگسالانی که در فهمیدن احساسات خود و احساسات دیگران دچار مشکل هستند تبدیل می شوند. این موضوع توانایی آنها برای ایجاد و یا حفظ روابط موفقیت آمیز محدود می کند. 
دلبستگی -رابطه بین نوزاد و مراقب اصلی- مسئول 
شکل دادن به موفقیت یا شکست روابط صمیمی آینده
توانایی حفظ تعادل عاطفی
توانایی لذت بردن از خود و پیدا کردن رضایت در بودن با دیگران
توانایی بازگشت از ناامیدی ، دلسردی و بدبختی

مطالعه علمی از نقش مغز در دلبستگی به ما می گوید که چرا برخی از افراد در روابط بین فردی و روابط کاری خود دچار مشکل می شوند .سابقا ما از طریق حدس و گمان می توانستیم بفهمیم که چرا برخی روابط به سمت نابودی می روند. در حال حاضر، به لطف بینش های جدیدی در رشد مغزی ، ما می توانیم آنچه که به رشد و پیوند روابط کمک می کند را درک کنیم.

دلبستگی چیست؟

منظور از دلبستگی در این بحث و در روان‌شناسی رشد به پیوند هیجانی کودک و مراقبش اطلاق می‌گردد. برخی محققین روان‌شناسی رشد معتقدند دلبسته شدن کودک به مادرش در نخستین سال زندگی، مبنای محکمی برای رشد بعدی او فراهم می‌آورد. جان بالبی معتقد است کودک و مادر به‌صورت غریزی به هم‌دیگر وابستگی پیدا می‌کنند. به اعتقاد وی کودک با غان و غون کردن، لبخند زدن و سینه‌خیز رفتن سعی می‌کند مادر را نزدیک خودش نگه‌دارد. به این صورت کودکان به‌خصوص در شش ماه دوم زندگی نشانه‌هائی از دلبستگی را به افرادی خاص نشان می‌دهند. شخصی که کودک به او دلبسته می‌شود، ”تکیه‌گاه‌‌‌ِدلبستگی“ نامیده می‌شود. یک یا دو ماه پیش از آن‌که اولین علائم دلبستگی ظاهر شود، غالب کودکان به تکیه‌گاه‌های متعددی دلبستگی نشان می‌دهند. به‌عنوان مثال به پدر، برادر، خواهر، پدربزرگ، مادربزرگ. در مورد دلبستگی توجه به چند نکته اهمیت دارد:

▪ اول این‌که چنین پیوندی یک رابطهٔ عاطفی مستمر و مداوم با یک فرد خاص محسوب می‌شود.
▪ دوم، امنیت، رفاه و رضایت خاطر دو طرف را تأمین می‌کند. 
▪ سوم، فقدان این رابطه می‌تواند رنج‌های زیادی در انسان برانگیزد. 
▪ چهارم، دلبستگی تعیین‌کنندهٔ ژنتیکی دارد. البته محیط هم در شکل گیری آن دخیل است.
▪ پنجم، قسمت‌های خاصی از مغز انسان در شکل دادن و گسترش روابط عاطفی در طول نوزادی و سال‌های اولیه زندگی و در نتیجه تقویت و رشد دلبستگی نقش مهمی دارد.


محققان دریافته اند که روابط بزرگسالان موفق بستگی دارد به :

مدیریت استرس
تنظیم شدن با احساسات
استفاده از زبان بدن ارتباطی
تفریح و بازی به شیوه ای متقابل جذاب
به آسانی بخشیدن و نداشتن کینه

که بیشتر اینها حاصل دلبستگی اولیه و یا حال حاضر  موفق و ایمن است.


دلبستگی و شکل مغز نوزاد

خوب یا بد ، مغز نوزاد به شدت تحت تاثیر پیوند اولیه دلبستگی قرار دارد . هنگامی که سرپرست اولیه می تواند استرس های شخصی خود را مدیریت کند و در ، آرام کردن نوزاد ، برقراری ارتباط از طریق احساسات ، به اشتراک گذاشتن شادی ، و به راحتی ببخشیدن مهارت داشته باشد، سیستم عصبی کودک " متصل" می شود . "بنیان قوی یک پیوند دلبستگی ایمن، کودک را قادر می سازد تا اعتماد به نفس، اعتماد ، امید ، و مهارت بیشتر در مبارزه داشته باشد. بعنوان یک فرد بالغ ، او انعطاف پذیر، خلاق، امیدوار و خوش بینانه خواهد بود .

پیوند دلبستگی ایمن توانایی های زیر را در ما شکل می دهد :

احساس امنیت
توسعه ارتباطات معنی دار با دیگران
کشف جهان 
مقابله با استرس
تعادل احساسات
آسایش و امنیت 
ایجاد حس زندگی 
ایجاد خاطرات مثبت و انتظارات از روابط

مراقبان اولیه لازم نیست که کامل باشد . آنها لازم نیست که همیشه در هماهنگی با احساسات کودکان خود باشند، فقط کافی است از لحاظ عاطفی همیشه در دسترس باشند. این در مورد مراقبان بعدی ( همسر) نیز صدق می کند.

دلبستگی ناامن و تاثیر آن در روابط بزرگسالی

نا امنی می تواند یک مشکل مهم در زندگی ما باشد ، و آن ریشه در زمانی دارد که دلبستگی اولیه نوزاد از او یک کودک با ساختار کافی ، شناخت، درک ، ایمنی، و توافق متقابل بسازد. این نا امنی ممکن است منجر شود به :

- خاموش شدن: اگر پدر و مادر ما در دسترس نباشد و یا مجذوب خودشان باشند ، ممکن است ما تبدیل به کودکانی غرق در دنیای درونی خود شویم و از هر گونه نزدیکی، ارتباطات عاطفی اجتناب کنیم و بزرگسالانی منزوی شویم.

- دوسوگرایی : اگر ما یک پدر و مادر ناسازگار و یا مزاحم داشته باشیم، این احتمال وجود دارد که ما تبدیل به افراد مضطرب و ترسو شویم. به عنوان بزرگسال ، ممکن است افراد دمدمی مزاج شویم.

- آشفته ، پرخاشگری و خشم : هنگامی که نیازهای اولیه ما برای نزدیکی عاطفی برآورده نشود ، و یا زمانی که رفتار پدر و مادر به عنوان منبع سردرگمی و یا ترور است ، مشکلات مطمئن است به دنبال آن می باشد. به عنوان بزرگسال، ما ممکن است به راحتی کسی را دوست نداشته باشیم و ممکن است غیر حساس به نیازهای شریک زندگی خود شویم .

- رشد کند : کاستی های رشدی آشکار که منجر به مشکلات سلامت جسمی و روانی شده ، و معلولیت های اجتماعی و یادگیری ایجاد می کند .


علل عمده دلبستگی نا امن عبارتند از:

بی توجهی فیزیکی - سوء تغذیه ، ورزش ناکافی، و بی توجهی به مسائل پزشکی
بی توجهی عاطفی یا احساسی - توجه بسیار اندکی به کودک، تلاش کم و یا هیچ به درک احساسات کودک ، سوء استفاده کلامی
سوء استفاده جسمی و جنسی - آسیب های فیزیکی 
جدایی از مراقب اصلی - به دلیل بیماری ، مرگ ، طلاق 
تناقض در مراقبت کننده - جانشینی پرستار بچه یا کارکنان مهد کودک
تغییر مکرر - به طور مداوم در حال تغییر محیط ، برای مثال : بچه هایی که سال های اولیه خود را در یتیم خانه ها ی مختلف بوده است.
تجربیات آسیب زا - بیماری های جدی و یا حوادث
افسردگی مادر - خروج از نقش مادر به علت انزوا، فقدان حمایت اجتماعی، مشکلات هورمونی
اعتیاد به الکل یا مواد مخدر مادر - پاسخ مادران کاهش می یابد
مادر جوان یا بی تجربه - فاقد مهارت های فرزند پروری


وقتی ما در بزرگسالی علت های نداشتن دلبستگی ایمن را بشناسیم بهتر می توانیم به مشکلات عاطفی خود و دیگران پی ببریم و راحت تر می توانیم آن ها را حل کنیم.

هر چند که روابط سالم بزرگسالان به پیوند اولیه آنها وابسته است، اما با یادگیری می توانیم تاثیر آن را تغییر دهیم.نوزادان تازه متولد شده نمی توانند صحبت کنید ، در عین حال آنها نیاز دارند از تامین شدن خواسته هایشان مطمئن شوند . هنگامی که یک نوزاد به مراقبی که نیازهای جسمی و روحی او را درک می کند دلبسته می شود ، چیزی شگفت انگیز رخ می دهد.البته در زمان بزرگسالی با یادگیری تقش هایی که گفته شد می توان سبگ دلبستگی مخرب افراد را تغییر داد و در آنها دلبستگی ایمن ایجاد نمود تا بتوانند به روابط هماهنگ برسند.

روابط هماهنگ به ما می آموزند که :

نشانه های غیر کلامی روابط عاشقانه ما را عمیقا تحت تاثیر قرار می دهد.
بازی کمک می کند تا ما نقاط خشن در روابط عاشقانه را صاف در نظر بگیریم.
درگیری می تواندبه راحتی رفع شود اگر ما آن را رویکرد بدون ترس و بدون نیاز به مجازات ببینیم.

از آنجایی که رابطه با همسر از طولانی ترین و مهمترین روابط بشری است، سبک دلبستگی در حفظ این رابطه اهمیت بسیار دارند. افرادی که در کودکی دلبستگی ناایمن را تجربه کرده‌اند در بزرگسالی در روابط عاشقانه، دوستانه و جنسی خود با مشکلات بسیاری مواجه می‌شوند. افراد دارای دلبستگی ایمن؛ اصولاً‌ ارتباط با دیگران برایشان آسان است. از این که دیگران به آنها تکیه کنند، یا خود به دیگران تکیه کنند، احساس راحتی می‌کنند و از نزدیکی و دوری دیگران نگران نمی‌شوند. این افراد اصولاً‌ ارتباطات را امن تصور می‌کنند و لذا به علت سبک دلبستگی تجربه شده؛ اعتماد به نفس بیشتر داشتند. خود آگاهی مناسب‌تری دارند و احتمال برقرار کردن روابط فرازناشویی به عنوان یک رابطه نابهنجار در آنها کمتر است. می توان با دادن پیکان - تو خوبی- به دیگری در خود ایجاد قدرت و امنیت کرد و امینت را در بزرگسالی تجربه کرد. امنیت در بزرگسالی برخلاف دوران کودکی گیرنده محض نیست. دهندگی و گیرندگی توامان و احترام به مرزهای طرف مقابل است.
اگر می خواهید رابطه سالم و امن را تجربه کنید سعی کنید سبک دلبستگی امن ایجاد نمایید.

سایت:helpguide.org