رابطه ادراک کودکان از خشونت والدین در فرزندپروری وباورهای مذهبی کودکان
چکیده
زمینه و هدف: در جامعه ما اهتمام به آموزش مذهبی، به ویژه درکودکان، دل مشغولی اساسی اولیای امور است؛ چرا که تربیت مذهبی کودک نیز ریشه درنحوه تعامل والدین با وی دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ادراک کودکان از خشونت والدین در فرزند پروری و باورهای مذهبی کودکان بود.
مواد وروش ها: طی پژوهشی توصیفی- میدانی از 122 کودک 6 تا 11 ساله (67 پسر و 55 دختر) که به روش نمونه گیری خوشهای انتخاب شده بودند، با استفاده از یک مصاحبه نیمه سازمان یافته فردی و ترسیم نقاشی، اطلاعات لازم درراستای رسیدن به اهداف پژوهش، گردآوری شد و با استفاده از آزمون2 X مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.
یافته ها: نتایج نشان دادکودکانی که درمعرض تنبیه والدین (اعم از جسمانی یاکلامی) قرار داشتند، درترسیم تصویر خداوند بیش ازتصاویرانسانی، نمادها را مورد استفاده قرار میدهند. علاوه بر این، کودکان آزار دیده به دعا کردن درزمان خاص ومواقع نیاز ودعا برای نزدیکان خود تمایل بیشتری داشتند. در مقابل، کودکانی که آزاری را گزارش نکرده بودند به همیشه دعا کردن، دعاکردن برای آشنایان خویش و دعا برای مردم و اهداف متعالی گرایش بیشتری نشان دادند. همچنین دعا برای طلب سلامتی، آمرزش خود و اطرافیان رتبه نخست دعای کودکان را به خود اختصاص داده بود. در حالی که دعا برای امام عصر (عج) در رتبه آخر دعاهای کودکان قرار داشت.
نتیجه گیری: یافته ها به اهمیت والدین و آموزشهای آموزشگاهی بر مذهب کودکان اشاره دارد و ضمن آن که اطلاعاتی به دانش کنونی ما در زمینه روان شناسی مذهب کودکان می افزاید، میتواند در آموزش مذهب به کودکان نیز مفید واقع شود.
راضیه نصیرزراده (کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، مدرس وعضو باشگاه استعدادهای درخشان، دانشگاه آزاد اسلامی واحدارسنجان،ایران. نویسند مسوول)
دکترمحمدرضا شعیری (استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.)
واژههای کلیدی: باورهای مذهبی، خشونت، فرزندپروری، کودک، کودک آزاری.
منبع: تحقیقات علوم رفتاری/ دوره 8/ شماره 1389